Διεθνές Συνέδριο για την εκπαίδευση
UNITE FOR QUALITY EDUCATION « Ενωμένοι για μια ποιοτική εκπαίδευση»
Μόντρεαλ, 25-30 Μαΐου 2014, Ξενοδοχείο Hyatt Regency
Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά από 26 ? 30 Μαϊου 2014 και παραβρέθηκαν από την ΟΛΜΕ ο συνάδελφος Δημήτρης Πεππές και από τη Δ.Ο.Ε ο ταμίας Οικονόμου Τριαντάφυλλος και ο Ειδικός Γραμματέας Πετράκης Σταύρος.
Την έναρξη του συνεδρίου πραγματοποίησε η πρόεδρος του οργανισμού ΕΙ (education international) Susan Hopgood καλωσορίζοντας τα μέλη των συνδικάτων εκπαίδευσης από όλες τις χώρες του κόσμου σε ένα ευχάριστο πολυπολιτισμικό κλίμα. Με τη σειρά του ο Γενικός Γραμματέας Fred van Leeuwen έκανε μια σύντομη εισαγωγή στην έννοια της ποιοτικής εκπαίδευσης, λέγοντας πως βρισκόμαστε όλοι σήμερα εδώ για να συζητήσουμε και να διαμορφώσουμε μαζί νέα μονοπάτια που θα μας οδηγήσουν πιο βαθιά στη συζήτηση για το ποιο είδος εκπαίδευσης είναι αυτό που θα μας βοηθήσει να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο.
Πρώτο εργαστήριο « Αριστεία μέσω της δίκαιας εκπαίδευσης, δίνοντας την ευκαιρία σε κάθε μαθητή να πετύχει» συντονιστής-John Bangs, ειδικός σύμβουλος ΕΙ, ομιλία- Dianne Woloschuk, πρόεδρος CTF-FCE Καναδά
« Σήμερα θα σας μιλήσω για την ποιότητα στην εκπαίδευση μέσα από τα τρία πιο σημαντικά χαρακτηριστικά που πιστεύω ότι θα έπρεπε να έχει, αυτά είναι η αριστεία, η δικαιοσύνη και η καθολικότητα.
Με τους ολοένα και περισσότερους οργανισμούς προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων η ανάγκη των παιδιών για πρόσβαση στην εκπαίδευση κατέστη καθολική. Με βάση το δικαίωμα της ισότητας όλα τα παιδιά στον κόσμο θα έπρεπε να έχουν το δικαίωμα να πάνε σχολείο. Αυτή είναι και η έννοια της δικαιοσύνης απέναντί τους. Αντιλαμβανόμαστε όμως πως ένα σχολικό περιβάλλον ειδικά όπως σε αυτήν την χώρα αποτελείται από παιδιά διαφορετικών χωρών, γι αυτό δε φτάνει να μείνουμε απλά σ αυτό αλλά πρέπει να κοιτάξουμε πιο βαθιά τις ανάγκες αυτών των παιδιών, να σεβαστούμε και να κατανοήσουμε την κουλτούρα τους, την ιστορία τους και το πολιτισμικό τους υπόβαθρο ώστε να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε καλύτερα στις προκλήσεις που δημιουργεί ένα τέτοιο σχολικό περιβάλλον.
Εκτός από την έννοια του διαφορετικού, μας ενδιαφέρει επίσης να εξετάσουμε τα παιδιά με ειδικές ανάγκες όπως η δυσλεξία ή ειδικές ανησυχίες. Για παράδειγμα τα σχολεία της Αμερικής σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που έχω μπροστά μου αποκλείουν την ομαλή ένταξη των μεταναστών της στα σχολεία.
Αυτό που θέλω όλοι σας να γνωρίζετε είναι ότι δεν υπάρχουν παγκοσμίως κοινές πρακτικές για να πετύχουμε το στόχο μας στην ποιοτική εκπαίδευση. Αλλά γνωρίζω με σιγουριά ότι κάθε σχολικό θέμα που προκύπτει χωρίς να έχει σημασία σε ποια χώρα συμβαίνει αυτό, απαιτεί την ευαισθητοποίησή μας. Οφείλουμε να είμαστε προσαρμοστικοί στις νέες μεθόδους διδασκαλίας και να έχουμε πάντα κατά νου ότι κάθε μαθητής μας χρειάζεται μια «δικιά» του αντιμετώπιση. Οι ποιοτικοί καθηγητές είναι αυτοί που θα κάνουν τη διαφορά, θα σεβαστούν τη διαφορετικότητα των μαθητών και θα ξεχωρίσουν στο χώρο της εκπαίδευσης.
Από την άλλη πλευρά γνωρίζω πως αυτό το έργο εμποδίζεται εν μέρει από την κυβέρνηση της εκάστοτε χώρας, τη στιγμή που δεν είναι στο πλάι των δασκάλων. Αυτό φέρνει τους δασκάλους σε ένα χάσμα μεταξύ κυβέρνησης και μαθητών. Εμείς εδώ προσπαθούμε να γεφυρώσουμε αυτό το χάσμα και να επικοινωνήσουμε το μήνυμα για ποιοτική εκπαίδευση από την μεριά όλων, καθώς μόνο μέσω της εκπαίδευσης θα καταφέρουμε να χτίσουμε μια κοινωνία που αποτελείται από κριτικά μυαλά για να οδηγηθούμε στην δημοκρατία και την αναβάθμιση της ανθρώπινης ζωής»
Στη συνέχεια ακολούθησε μια συζήτηση αφού πολλοί ακροατές-μέλη του συνεδρίου μοιράστηκαν την κατάσταση του εκπαιδευτικού συστήματος στη χώρα τους μαζί μας-
Ινδία- αντιμετωπίζει οικονομική κρίση, άνισες ευκαιρίες εκπαίδευσης ανάμεσα σε κορίτσια και αγόρια, το σύστημα παιδείας τους ευνοεί μόνο τα αγόρια
Ακτή Ελαφαντοστού- η πολιτική βία στη χώρα φέρνει πολλά προβλήματα στο χώρο της εκπαίδευσης, επικρατεί φτώχεια στο μεγαλύτερο κομμάτι της χώρας, δεν υπάρχουν υποδομές και χώροι για σχολεία
Χιλή- η κυβέρνηση κρατάει τα ηνία της εκπαίδευσης, όλα κατευθύνονται με βάση το όφελος, οι πολιτικοί διασπούν τον κοινωνικό ιστό της εκπαίδευσης, οι καθηγητές δεν προστατεύονται και αναγκάζονται να εφαρμόζουν αποφάσεις της κυβέρνησης με τις οποίες δεν συμφωνούν
Ανδόρα- οι δάσκαλοι δεν έχουν καμία ελευθερία στις τάξεις τους, η εκπαίδευση δεν αποτελεί πολύ σημαντικό στοιχείο στην κοινωνία μας, μεγαλύτερη σημασία δίνεται στην επένδυση για στρατό, απογοητευτικό εκπαιδευτικό σύστημα
Δεύτερη ολομέλεια με θέμα «Μεθοδολογία και ποιοτική διδασκαλία στον 21ο αιώνα», πρόεδρος NEA/USA Dennis Van Roekel
Την ομιλία του ξεκίνησε θέτοντας το εξής ερώτημα, «Θέλουμε μια ουσιαστική αλλαγή στο εκπαιδευτικό μας σύστημα ή απλά μια 12χρονη βαρετή εκπαίδευση για τους μαθητές μας; Βασικά προβλήματα στην εκπαίδευση αναγνωρίζω πως υπάρχουν σε όλες τις χώρες αλλά δεν βλέπω πως μπορούμε να αναγκάσουμε τις κυβερνήσεις όλων αυτών των χωρών να πράξουν υπέρ μας, γι αυτό προτείνω να επικεντρωθούμε στη δική μας δράση προς αυτήν την κατεύθυνση.
Για μένα η εκπαίδευση είναι οι εξής φράσεις, το να ξέρεις κάποιος, το να πράττει κάποιος, το να είσαι κάποιος και το να είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι ειρηνικά. Ιδανικά μιλώντας, υπάρχει μια στενή σχέση μεταξύ μαθητή και καθηγητή και αυτός είναι ο στόχος μας αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ας μιλήσουμε ένα κοινώς γνωστό είδος τάξης που αποτελείται από 15 μαθητές. 8 στους 15 ασχολούνται με κάτι διαφορετικό από το θέμα του μαθήματος εκείνη τη στιγμή, ένας χαζεύει έξω από το παράθυρο, ένας ξύνει το μολύβι του, ένας ψιθυρίζει σε κάποιον συμμαθητή του, ένας γελάει με αστεία που προκαλεί κτλ..
Για μένα η τέλεια εκπαίδευση ή τουλάχιστον έτσι όπως ιδανικά την φανταζόμαστε, δεν υπάρχει. Αλλά θεωρώ πως υπάρχουν τρεις τρόποι αλλαγής αυτής της πραγματικότητας
1.πρωτοτυπία και δημιουργικότητα
2.απομόνωση του προβλήματος
3. επιμονή ως προς την επίλυσή του
Πιο αναλυτικά πρέπει να αλλάξουμε τα στάνταρ διδασκαλίας μας ,δηλαδή τα πρότυπα που έχουμε στο μυαλό μας για τους σωστούς καθηγητές και να αναζητήσουμε τον τέλειο καθηγητή μέσα μας σύμφωνα με τις ανάγκες της τάξης μαθητών που έχουμε αναλάβει. Να μην ξεχνάτε ποτέ επίσης πως ο καλός ανταγωνισμός και η ευγενής άμιλλα ανεβάζουν το επίπεδο γνώσεων και συμπεριφοράς των μαθητών στην τάξη αλλά και στη ζωή μετέπειτα.
Ας δούμε ξεκάθαρα τις προκλήσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως δάσκαλοι και καθηγητές ώστε να μην καταλήγουμε να λέμε ποτέ τα εξής,
1 πως είμαι απλά ένας καθηγητής αυτή είναι μόνο η δουλεία μου. Όχι, είσαστε μέντορες και από εσάς πηγάζει η ουσιαστική αλλαγή
2 πως στηρίζουμε τις αλλαγές αλλά δεν πιστεύουμε σε αυτές, η θετική σκέψη είναι η πράξη κατά το ήμισυ αν θέλετε τη άποψή μου
3. οι διαφωνίες δε λύνονται στην τάξη. Απεναντίας προσπαθήστε να λύσετε ότι διαφωνίες δημιουργηθούν από τους μαθητές μέσα στην τάξη και όλοι μαζί αυτή είναι η έννοια της δημοκρατίας, χειριστείτε τις διαφωνίες μεθοδικά.
Γερμανία- δεν επενδύονται αρκετά χρήματα στην παιδεία, οι δάσκαλοί μας χρειάζονται πιο ειδική εκπαίδευση πριν να μπαίνουν στις τάξεις , πρέπει να ενισχύσουμε τα εργαλεία μάθησης που έχουν στα χέρια τους οι δάσκαλοι
Ισπανία- η εκπαίδευση στη χώρα μας απειλείται ανοιχτά, δεν έχει τη σημασία που θα έπρεπε να έχει στην κοινωνική πυραμίδα, η δημόσια παιδεία πάσχει από σοβαρά προβλήματα
Καταλήγοντας θα ήθελα να πω πως δάσκαλοι δεν είναι μόνο αυτοί στα σχολεία αλλά ο κάθε ένας από εμάς. Είμαστε όλοι δάσκαλοι της καθημερινότητας και αν κάνουμε λίγο στην άκρη τα ταμπού του παρελθόντος ότι οι δάσκαλοι στα σχολεία είναι αυτοί που θα διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά μας, θα δούμε πως όλοι μας μπορούμε να παίξουμε καθοριστικό ρόλο προς αυτήν την κατεύθυνση.
Ένας άλλος πολύ βασικός παράγοντας στην εκπαίδευση είναι η τεχνολογία. Η διαφορά Ανατολής και Δύσης δημιουργεί διαφορετικά περιβάλλοντα μάθησης τη στιγμή που η ανάγκη μας για στέρεο έδαφος μάθησης είναι μεγαλύτερη από ποτέ αν θέλουμε να μιλάμε για ποιοτική εκπαίδευση.
Τέλος δε φτάνει να μιλάμε για ποιοτική μάθηση και μορφωμένους δασκάλους, αλλά ψάχνουμε και την ποιότητα στον χαρακτήρα ενός δασκάλου. Θεωρώ πως το μεγαλύτερο χάρισμα ενός δασκάλου είναι η αγάπη του προς τους μαθητές του και γενικά για τα παιδιά και τους γύρω του. Γι αυτό πιστεύω πως δεν θα έπρεπε να είναι τόσο εύκολο για κάποιον να γίνει δάσκαλος, αφού δεν το θεωρώ απλά ένα επάγγελμα αλλά ένα αξίωμα και ένα λειτούργημα. Είναι ένας τρόπος να κάνεις αυτόν τον κόσμο καλύτερο μέρος για τα παιδιά σου.
Με λίγο πιο κριτική σκέψη και ανοιχτό μυαλό μια νέα διάσταση της εκπαίδευσης είναι αυτή που μας κάνει να σκεφτούμε πως όλοι μας είμαστε οι ποιοτικοί δάσκαλοι του αύριο. Γιατί εκπαίδευση δεν είναι ο όγκος των βιβλίων που θα διαβάσουμε στη ζωή μας αλλά η αρμονική συμβίωση με τους συνανθρώπους μας.
Για να δείτε τη συνέχεια σε pdf … εδώ
